Το παιδί αποτελεί μέρος ενός όλου, ενός συστήματος που είναι κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών του. Ως εκ τούτου, στη θεραπεία των παιδιών συμμετέχουν τόσο οι γονείς όσο και οι σημαντικοί άλλοι που σχετίζονται και αλληλεπιδρούν με το παιδί.
Σύμφωνα με τον Coopersmith αυτό που έχει σημασία είναι η αντίληψη του παιδιού για τους γονείς του και όχι απαραίτητα οι συγκεκριμένες πράξεις τους. Πολλές φορές υπάρχει απόσταση ανάμεσα σε αυτό που κάνουν οι γονείς και στην ερμηνεία που το παιδί δίνει σε αυτές τις συμπεριφορές. Στη θεραπεία αρχικός στόχος είναι να εντοπιστούν οι αντιλήψεις του ίδιου του παιδιού, δίνοντας του το χώρο να εκφράσει τις σκέψεις, τις ανάγκες και τις επιθυμίες του. Έπειτα σε συνεργασία με τους γονείς γίνεται μία συζήτηση για τις αντιλήψεις και τους προβληματισμούς του παιδιού τους με στόχο την ανάδυση νέων οπτικών και νέων τρόπων επικοινωνίας μεταξύ τους.